Μπορεί βέβαια τα Μαθηματικά να είναι μια παγκόσμια γλώσσα, αλλά επίσης έχουν κι αυτά τη ...γλώσσα τους. Και δεν εννοώ μόνο τη γλώσσα των συμβόλων. Αναφέρομαι στο λεξιλόγιο που πρέπει να κατέχει κανείς για να καταλαβαίνει τα Μαθηματικά.
Παίρνω αφορμή από το ...διαβόητο Ε.Κ.Π. (Ελάχιστο Κοινό Πολλαπλάσιο για τους ...μυημένους), που δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς ...άνω της Ε' Δημοτικού. Πάμε να το κατακτήσουμε μέσω της Γλώσσας;
πολλαπλάσιο: ουδέτερο του επιθέτου πολλαπλάσιος,-α,-ο
κοινό: ουδέτερο του επιθέτου κοινός,-ή,-ό
ελάχιστο: υπερθετικός βαθμός των επιθέτων λίγος,-η,-ο και μικρός,-ή,ό
Όπως καταλαβαίνετε, πολλαπλάσια έχει κάθε αριθμός. Για να τα βρούμε αρκεί να τον πολλαπλασιάσουμε επί 1, επί 2, επί 3 ...και πάει λέγοντας.
παράδειγμα:
πολλαπλάσια του 2 :2,4,6,8,10,12.... (είναι άπειρα!)
Για να βρούμε κοινά πολλαπλάσια, πρέπει να έχουμε τουλάχιστον δύο αριθμούς (αλλιώς πώς θα ήταν κοινά;).
παράδειγμα:
πολλαπλάσια του 2:2,4,6,8,10,12,14,16,18,20,22 ...
πολλαπλάσια του 5:5,10,15,20,25...
κοινά πολλαπλάσια των αριθμών 2 και 5:10, 20,...(κι αυτά άπειρα είναι).
ελάχιστο (το πιο μικρό) κοινό πολλαπλάσιο των αριθμών 2 και 5:10 (αυτό είναι μόνο ένα, αλλιώς πώς θα ήταν το μικρότερο;)
Τώρα που μιλάμε την ίδια γλώσσα, το βρίσκετε ακόμη δύσκολο;
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/index.html
